Wczoraj, po raz drugi w swoim życiu, byłam na lodowisku. Nie umiem jeździć na łyżwach, to fakt. Miałam nawet wątpliwości, czy to dobry pomysł.. ale nie chciałam kolejny wieczór siedzieć w 4 ścianach. Szczególnie jak miałam możliwość poznać nowe osoby.. I nie żałuję. Psychika człowieka lubi mącić w głowie (tym bardziej moja) i jak taki diabełek szepcze, że to strata czasu, że można w tym czasie coś poczytać, czegoś się nauczyć..
Każdy z nas potrzebuje takiej formy rozrywki jaka mu pasuje. Wtedy stajemy się szczęśliwi. Odczuwamy radość z życia, więcej się uśmiechamy. To co najbardziej nas przeraża, odtrąca, sprawia, że jesteśmy bardziej pewni siebie po wykonaniu tej czynności. Uważamy, że skoro nam to wychodzi, to już możemy góry przenosić. Niestety, nie zawsze to tak działa... Przeceniłam swoje umiejętności, zauważyłam swoje duże postępy w jeździe na łyżwach. Mój mózg popadł w euforię. Chciał więcej i więcej.. znaczy szybciej. Przez zbyt duże docenienie swoich możliwości upadłam 3 razy, z czego raz na kolano. Nie powiem, trochę bolało.
Wracając do tematu
Czy da się zauważyć coś pięknego w samym deszczu? Coś, co dałoby szczęście? Albo jak patrzymy na jakąś książkę, którą kupiliśmy ostatnio na wyprzedaży, to wywołuje u nas chociaż lekki uśmiech?
Nie zamierzam nikogo zmuszać do filozofowania, bo nie o to tu chodzi. Nie zadaję pytań szczegółowych. To nie jest potrzebne.
Najlepsza odpowiedź, jak dla mnie, to będzie zawsze "nie wiem", w ostateczności "tak" oraz "nie" również. Wiadomo, pewność w życiu jest cenną sprawą. Ale czy mądrość nie polega właśnie na myśleniu, zastanawianiu się?
Dobry Boże, świece adwentowe symbolizują Ciebie, bo dzięki Tobie robi się coraz jaśniej. Ty przyszedłeś na świat i zajaśniałeś jak słońce, aby rozświetlić nasze życie.
Inspirację czerpałam głównie z ideologii Osho, mojego ulubionego (jak na ten moment) mistrza i filozofa :) wygląda, jakbym miała lekkiego świra na punkcie jego toku myślenia, ale w rzeczywistości w pewnej części się z nim nie zgadzam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz